Gdzie można kupić książkę zemsta

Romantyzm to podniosłe dzieła o cierpieniu, miłości i poświęcaniu się za ojczyznę. Mickiewicz i Słowacki prześcigali się w przedstawianiu Polski jako mesjasza, który ma oswobodzić się z kajdan i być może nawet poprowadzić inne narody. Aleksander Fredro prezentuje całkowicie inną stronę tej epoki. “Zemsta” to sztuka świetnie napisana, ale jednocześnie bardzo lekko. Ciężko też z niej wywnioskować, że naród polski ma być jakiegokolwiek rodzaju mesjaszem.

“Zemsta” – fabuła i tło historyczne

“Zemstę” warto przeczytać przede wszystkim ze względu na zawarty w niej humor. Niektóre postacie rewelacyjnie ze sobą kontrastują. Tutaj na pierwszy plan wysuwa się duet Rejent – Cześnik. Ci bohaterowie wydają się być bardzo różni, ale po bliższej analizie zobaczymy w nich wiele podobieństw (na przykład skłonność do konfliktu).

Część przedstawionych w dziele postaci to jednak komedia sama w sobie. Bawić mogą nas zarówno lekko żałosne wygłupy Papkina, jak i powolność Dyndalskiego.

Drugi powód dla którego warto sięgnąć po sztukę Aleksandra Fredry to poznawanie historii. Oczywiście w dramacie nie ma opisów bitew czy sprawozdań z dokonań królów. Za to dzięki niej poznamy archetypy osobowości, jakie można było spotkać w dawnej Polsce.

Rejent Milczek to typ procesującego się sarmaty.

Cześnik Raptusiewicz jest pieniaczem skłonnym do bitki.

Papkin uosabia bawidamków i epikurejczyków utożsamianych z erą stanisławowską.

“Zemsta” i pan Fredro

Autor “Zemsty” często wymieniany jest w opracowaniach jako hrabia Fredro. I oczywiście wywodził się ze szlachty i to bynajmniej nie zaściankowej – w końcu posiadał tytuł.

W odróżnieniu od wielu swoich pobratymców wcale jednak nie zajmował się trwonieniem majątku ani pojedynkami na szable czy szpady. Był wychowanym w epoce romantyzmu człowiekiem renesansu. Świetnie pisał – czego efekty możemy podziwiać do dzisiaj.

Potrafił też skutecznie sprawować pieczę nad swoim majątkiem. Odziedziczył zauważalne dobra i zarządzał nimi bardzo sprawnie – za swojego życia pomnożył ilość ziemi i pieniędzy.

Szkoła uczy nas przede wszystkim o cierpieniu i wyrzeczeniach polskiego narodu. W najważniejszych dla naszej kultury dziełach znajdziemy o wiele mniej śmiechu niż cierpienia. I chwalebnym wyjątkiem jest tutaj “Zemsta (kup już dziś, szybka wysyłka!)“. Aleksander Fredro umiejętnie przedstawił w niej przywary dawnych Polaków i bardzo sprawnie je wyśmiał.

“Zemsta” – zwięzłe streszczenie fabuły

Jednym z wątków sztuki jest mezalians. To słowo należy rozumieć w tym wypadku jako niechciany związek a nie małżeństwo osób z różnych sfer społecznych. Wacław i Klara zdecydowanie są w sobie zakochani, ale jednocześnie należą do rodów, które delikatnie mówiąc nie żyją ze sobą w przyjaźni.

Te familie zajmują dwie połowy tego samego zamku i zwalczają się na śmierć i życie. Jedną część budowli zamieszkuje Cześnik Raptusiewicz. Jest to wuj i opiekun Klary. Pomimo słusznego wieku odznacza się skłonnością do agresji i przemocy. Jego ulubionym sposobem na rozwiązywanie problemów jest wyzywanie na pojedynek.

Jego sąsiad i jednocześnie przeciwnik to Rejent Milczek. Z początku może wydawać się osobą stateczną i zrównoważoną. W rzeczywistości jednak tylko czeka na odpowiednią okazję. Kiedy ona się nadarzy, wysyła do drugiej strony pisma sądowe i dąży do procesu. Wiele kolorytu sztuce przydają postacie drugoplanowe:

• Papkin – bawidamek, niespełniony artysta i człowiek do wynajęcia
• Dyndalski – powolny sługa i powiernik Cześnika

“Zemsta” i jej autor

Aleksander Fredro jest przedstawicielem epoki romantyzmu. Od razu jednak widać, że nie wpisał się w nurt swojej epoki pod względem poruszanych tematów i sposobu ich prezentacji. Przede wszystkim raczej wyśmiewa polskie cechy niż wynosi je na piedestał. Warto wspomnieć, że był dziewiętnastowiecznym odpowiednikiem wszechstronnego człowieka sukcesu.

Jego sztuki były popularne i dosyć często wystawiane. Oprócz czerpania zysków ze swojej twórczości bardzo sprawnie zarządzał też odziedziczonym majątkiem. A do tego sam wielokrotnie prezentował postawę patriotyczną. Walczył w armii Księstwa Warszawskiego po stronie Napoleona i wiele lat później ukrywał w swoim zamku powstańców.

“Zemsta (kup już dziś, szybka wysyłka!)“ wyróżnia się na tle innych lektur szkolnych. Aleksander Fredro tak skonstruował swoją sztukę, że bawi, pomimo że od jej stworzenia minęło prawie dwieście lat. Ten efekt prawdopodobnie zawdzięczamy jednej prostej kwestii. Historia osadzona jest w czasach, które mogą być dla nas obce i trudne do zrozumienia. Z wieloma problemami postaci już jednak może utożsamić się każdy.

“Zemsta” i jej bohaterowie

“Zemsta” w olbrzymiej mierze zapada nam w pamięć ze względu na swoich bohaterów. Dwie kluczowe tutaj postacie to Rejent Milczek i Cześnik Raptusiewicz. Z początku ten drugi może wydawać się agresorem. Domaga się bowiem rozwiązywania sporów sąsiedzkich za pomocą pojedynków.

Pierwszy nie jest jednak aniołem. Na pierwszy rzut oka wydaje się cichy i spokojny, ale jednocześnie knuje intrygi i dąży do procesu. Oprócz tych dwóch szlachciców na kartach dramatu (lub na teatralnych deskach) zobaczymy szereg innych niezwykle barwnych osobowości. Tutaj wymienić należy:

– Papkina – sługę Cześnika. Przy okazji strojnisia i bawidamka.

– Dyndalskiego – niezwykle powolnego człowieka

– Podstolinę – szlachciankę w sile wieku, która była obiektem westchnień kilku mężczyzn w sztuce

– Wacława – syna Rejenta, który staje się elementem niektórych jego intryg

– Klarę – podopieczną Cześnika, którą uczucie łączy z Wacławem

“Zemsta” – kto ją napisał?

“Zemsta” i opowiedziana  w niej historia są powszechnie znane. Warto jednak wspomnieć słowo również o tym, kim był jej autor. To oczywiście Aleksander Fredro. Czasami przed jego nazwiskiem pojawia się też tytuł ‘hrabia’. Bo tak. Twórca “Zemsty” był szlachcicem. Można nawet powiedzieć, że pochodził z górnych kręgów polskich elit.

Znaczna część Polaków z herbami w tamtych czasach zajmowała kamienice, skromne dworki czy nawet zwyczajne domy. Fredro natomiast był człowiekiem majętnym. Posiadał zamek i bardzo sprawnie zarządzał rozciągającymi się wokół niego dobrami. Swój majątek za życia powiększył wielokrotnie.

Trzeba też przyznać autorowi, że był patriotom i to czynnym. Wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego i w późniejszych latach ukrywał w swoich dobrach powstańców.